Mijn blog loopt ondertussen een 'beetje'
achter. Ben behoorlijk druk op het werk en heb aardig wat uurtjes in
het veld doorgebracht. Achter de computer wat berichtjes tikken is er
dan ook niet echt meer van gekomen. Ik twijfel een beetje of ik nog
wel verder moet gaan. Een blog hebben vereist natuurlijk wel dat je
hem een beetje bijhoudt.
Nu ik een weekje vrij heb en het weer
ook niet echt uitnodigt om naar buiten te gaan ben ik eindelijk in de
gelegenheid om weer eens een stukje te tikken. Met terugwerkende
kracht verslag doen van al mijn excursies vanaf half februari is
flink wat werk. Ik zal daarom beginnen met mijn meest recente trips.
Op 14 december werd door Egbert
Vrieling een Siberische taling ingevoerd op waarneming.nl. Dit is
een wat twijfelachtige soort in de zin dat de kans op een ontsnapte
vogel behoorlijk groot is. Vandaar dat voor deze soort een
'omgekeerde bewijslast' geldt. Om voor aanvaarding door het CDNA in
aanmerking te komen moet aangetoond worden dat de vogel geen tekenen
van gevangenschap vertoont. Het was geen nieuwe soort voor me
aangezien ik de vogel van Almelo al had gezien. Bij deze vogel had
ik, gelet op het weinig schuwe gedrag en de locatie, niet echt een
goed gevoel, maar ok, bij was aanvaard en dus telbaar.
De volgende morgen volgde een alert van
Robert Keizer. De taling was teruggevonden en er was vastgesteld dat
hij ongeringd was en de vleugels geen verdachte beschadigingen
hadden. Hij scheen ook wat schuwer te zijn. Dit, in combinatie met de
locatie en het feit dat de vogel optrok met Smienten gaf me toch een
wat beter gevoel. Op naar Arnhem dus.
Hier aangekomen de auto geparkeerd en
na een minuutje of vijf lopen zag ik een groepje vogelaars staan. Had
toch wat meer volk verwacht. Blijkbaar hebben wel wat meer vogelaars
hun bedenkingen bij deze soort. De Siberische taling was snel
gevonden. Hij zat aan de achterkant van de plas en kroop regelmatig
de kant op om te foerageren. De afstand was te groot voor een
fatsoenlijke foto en het leek er ook niet op dat hij snel dichterbij
zou komen. Van Max van Waasdijk hoorde ik dat de Morinelplevier en
de Bonapartes strandloper langs de Vossemeerdijk in Flevoland nog
aanwezig waren. Op hiernaartoe dus.
Daar aangekomen zag ik een lege
zandplaat met daarboven rondvliegend een grote groep steltlopers. Ik
ging naast Max Berlijn staan (had hem eerder bij de taling verwacht
maar dat was zijn volgende doel..) en wachtte tot de groep weer
neerstreek. Toen dit uiteindelijk gebeurde vond ik de Bonapartes
strandloper (Bona voor
ingewijden) gelukkig
snel terug. Ook deze
vogel zat wat ver voor foto's maar het is me toch gelukt wat
digiscoop-plaatjes te maken. Hierna nog enige tijd gezocht naar de
Morinelplevier maar deze liet zich niet terugvinden.
Bonapartes strandloper / White-rumped Sandpiper
Calidris fuscicollis