De eerste stop bij de buitenhaven van Stellendam leverde weinig op. Bij de Markenje dezelfde soorten als vorige week, met uitzondering van de Witbuikrotganzen. Vervolgens ging het door naar de Brouwersdam. Eerst op het water achter het piertje aan de noordkant gezocht naar Grote Zee-eenden. Deze soort liet zich helaas niet zien. Wel grote aantallen Brilduikers en Middelste zaagbekken en enkele Roodkeelduikers en Zwarte Zee-eenden. Aangekomen bij de Spuikom zag ik vlakbij een Slechtvalk op de dam zitten. Jammer genoeg vloog deze weg voor ik de kans kreeg een foto te maken. Bij de Spuikom zwom een groep van 32 Witbuikrotganzen met nog drie Rotganzen.
Omdat ik nog graag een Kuifaalscholver wou fotograferen reed ik vervolgens naar Neeltje Jans. Helaas waren de slagbomen dicht zodat ik niet over de sluis kon. Op te terugweg dan maar proberen, eerst de Zwarte Rotgans maar eens op de jaarlijst zetten.
Op het Veerse Meer zat een grote groep (+/- 500) Rotganzen maar gelet op het beroerde licht zou het nog lastig worden om de vogel er uit te pikken. Gelukkig vlogen de ganzen na enige tijd te dijk over om in de polder te gaan foerageren. Hier snel heen gereden en na enkele minuten zoeken was de Zwarte Rotgans binnen. Wat een verschil met vorig jaar toen ik de soort vier keer achter elkaar heb gedipt! De vogel liet zich fraai zien maar fotograferen was een ander verhaal. Hij liep voortdurend tussen de Rotganzen en als hij een keer vrij liep zaten er enkele rietstengels hinderlijk in de weg.
Omdat het toch op de route lag nog maar weer eens een bezoekje gebracht aan de Grote geelpootruiter in de hoop wat betere foto's te kunnen maken. Helaas speelde het licht weer eens niet mee....
Omdat ik Nonnetje nog niet op de jaarlijst had nog even langs de Oesterput en daarna richting Veerse dam om met Geoorde fuut mijn lijstje futen voor dit jaar compleet te maken (Dikbekfuut even buiten beschouwing gelaten...).
De tweede poging voor Kuifaalscholver strandde opnieuw voor dichte slagbomen dus maar meteen door richting Stolpweg. De laatste twee pogingen waren mislukt maar deze had ik geluk. Een stilstaande auto met telelens uit het raam betekent hier meestal één ding. En ja hoor, vlak langs de weg stak de kop van een Velduil boven het gras uit. Ik blijf me altijd verbazen hoe zo'n grote vogel zich bijna onzichtbaar kan maken in een kaal veld. Vrijwel niemand had deze vogel hier opgemerkt.
Even verderop stonden zo'n vijftien andere fotografen langs de weg bij een ander exemplaar. Ik hoorde dat enkele jagers door de velden waren gelopen en maarliefst vijf Velduilen hadden opgepest! Met twee was ik al ruim tevreden dus maar niet verder gezocht.
Van twee andere vogelaars hoorde ik dat er aan de noordkant van de Brouwersdam nu wel Grote Zee-eenden (en Toppers) te zien waren dus maar weer deze kant op. Na beide soorten aan de jaarlijst te hebben toegevoegd tot slot nog even bij de Witbuikrotganzen langs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten